Woodhouse Rouwbegeleiding

Mijn naam is Marianne.

Mijn leven lang al ben ik geboeid door de mensen om mij heen, hun gedachten, gevoelens, uitdagingen en levenspad. Het is mijn ambitie om mensen die het moeilijk hebben bij te staan, nieuwe inzichten aan te reiken, en mijn steentje bij te dragen om hun leven opnieuw de moeite waard te maken wanneer ze het gevoel hebben dat hun hart in duizend stukken ligt.

Dit bracht me bij de opleiding rouw- en verliesconsulent, die ik succesvol afgerond heb in de zomer van 2022.

Ik ben er graag voor jou na het verlies van een dierbaar iemand, het verlies van een bijzondere relatie die op de klippen gelopen is, het verlies van je gezondheid, ...

Er is een leven vóór en een leven na een ingrijpend verlies.
Dat leven na, daar wil je graag opnieuw iets moois van maken. Lukt het je niet in je eentje, dan ben je altijd welkom om samen met mij op zoek te gaan naar balans, een nieuw levensperspectief en een versterkt zelfbewustzijn.

Ik geef je de ruimte om op verhaal te komen.

Naast een oprecht luisterend oor en 6 decennia levenswijsheid, bied ik ook de Lutografie-methode aan, een online verliesverwerkingsprogramma, dat jou ook buiten onze sessies om verder op weg helpt.

Wie ook graag energetisch ondersteund wordt, kan bij mij terecht voor een sessie Access Bars.

Gepassioneerd als ik ben door vogeltjes, botste ik op een artikel waarin beschreven wordt hoe een bepaalde soort gaai, namelijk de woodhouse scrub jay, een soort wake houdt voor zijn overleden soortgenoten.

Dat blijkt uit een onderzoek van de Universiteit van Californië. De resultaten werden gepubliceerd in het vakblad Animal Behaviour.

Bovendien is de plek waar ik je graag welkom heet een houten huisje, in de nabijheid van bos en Schelde.

Zo zag Woodhouse Rouwbegeleiding het levenslicht.

Verdriet en liefde
Verdriet bestaat omdat er liefde is.
Een persoon van wie je gehouden hebt, blijft altijd een deel van je leven.
Ingrijpende verliezen kunnen je het gevoel geven dat je verhinderd wordt je leven verder te zetten.

Verlies
Geen enkel verlies is hetzelfde. Net zoals iedere situatie en aanleiding tot rouw, zullen verlies en verdriet verschillen van mens tot mens.

Er bestaat geen hiërarchie omtrent rouwsituaties. Verlies dat als pijnlijk wordt ervaren gaat gepaard met rouwgevoelens, gevoelens die je krijgt als je niet gemakkelijk uitdrukking kunt geven aan de pijn die voortkomt uit dit verlies.

Emotionele pijn
Rouw en emotionele pijn zijn ruime begrippen. Een golf van intense en soms verwarrende emoties kan je hierbij overspoelen. Verdriet, angst, onmacht, kwaadheid en schuldgevoelens zijn normale emoties die je best niet onderdrukt, want dat vraagt energie. En die energie heb je nodig om aan veranderingen te werken.

Rouw
Rouw is de uitdrukking van verdriet na het ervaren van een groot verlies. Het gaat dus om een expressie, er zit iets actiefs in het begrip, het is een gedraging, een beweging, veeleer dan het passief ondergaan van een gevoel.

“Rouw is normaal gedrag van evenwichtige mensen.” (Manu Keirse)

Onbegrip
Nochtans worden verdriet, verlies en rouw vaak genegeerd en ontkend.
In een omgeving die jou niet altijd begrijpt, kan je je erg eenzaam voelen. Niemand weet hoe jij je diep van binnen écht voelt.
Het leven rondom jou gaat gewoon door, terwijl jouw wereld stilstaat.
Mensen geven je goedbedoeld advies, vragen of je het al een plekje kunnen geven hebt, of je het al wat los kan proberen laten.
Je doet je beter voor dan dat je je eigenlijk voelt, en daardoor denkt men rondom jou dat je wél OK bent. Je krijgt te horen dat je het kan, dat je sterk bent, enz, maar binnenin voel je je helemaal niet sterk. Je hebt je levenslust verloren.

Je omgeving wil de pijn verzachten of het verdriet wegnemen. Ze denken snel in oplossingen, in de stap voorwaarts, weg van de pijn. Dat is een logische reactie, een zorgzame reflex omdat ze het lijden liever verholpen zien. Maar deze reacties komen al te vaak over als sussend, wegwuivend, niet erkennend, relativerend. Ook al zijn ze met heel andere intenties geuit. Wanneer je net een dierbare hebt verloren, wil je “het” nog geen plaats, nog geen betekenis geven, wil je hem/haar nog levend houden in je herinneringen.
Iemand die net een dierbare heeft verloren, heeft nood aan een luisterend oor om op verhaal te komen, zelfs enkele keren opnieuw. Niet aan iemand die aan zijn arm trekt om snel weer op te staan en door te gaan.

Erkenning
Rouwen begint met je te realiseren dat er een verlies is, met het erkennen van je verlies. Rouwen heeft tot doel verlieservaringen te integreren in je identiteit. Bestaansrecht geven aan ons verlies maakt ons opnieuw ‘ont-moetbaar’ voor onszelf en voor anderen. Het is dan ook helend wanneer je deze emoties en gevoelens kunt delen met iemand die zonder oordeel en met zachtheid naar jou kan luisteren. Erkenning ervaren is essentieel voor iemand die rouwt. Rouwen is een uniek proces dat eenieder op zijn/haar manier beleeft. Het mogen uitdrukken van verdriet geeft je ruimte om het verlies beter te dragen.

Rouwen is bovendien een levenslang proces. Ook maanden en jaren na datum is een gesprek nog steeds erg welkom en van grote waarde.

“Iets uitspreken geeft een bestaan aan wat het in stilte niet had.” (Jonathan Safran Foer)